Þráin er þáninganna móðir - tveim hugsanlegum mótbárum svarað

Fyrsta andæfing: Þránni verður aldrei eytt, því það er í mannlegu eðli að þrá.

Svar: Rétt er það að þráin er kyrfilega inngreypt í eðli okkar flestra, og það er ekki á valdi annarra en reginsnillinga að yfirstíga þránna í einu vetfangi, í einni einustu yfirmátaöflugri viljaathöfn.

En sem betur fer er til önnur leið sem er öllu greiðfærari okkur meðalmennunum. Sú leið felst í því að nota þránna til að sigrast á þránni. Þetta fer þannig fram að við segjum ekki skilið við þránna, heldur göfgum hana með því að setja okkur sífellt æðri og háleitari þráefni. Svo dæmi sé tekið : við hættum að þrá eigingjarna hluti og förum að þrá að vera öðrum verum til gagns og blessunar. - Svona heldur þetta göfgunarferli áfram þar til eftir er aðeins ein þrá: að losna við alla þrá og útþurrka þar með síðustu hindrunina í vegi þess að lifa í kærleika, visku og hamingju hins þráalausa nús.

Önnur andæfing: Hvað yrði um heiminn ef allir hættu að þrá? Þá myndi enginn finna sig knúinn til að gera nokkurn skapaðan hlut! - Ef allir svifu um á einhverju skýi yfirþrálegrar hamingju þyrftu ölll þarfleg og hagnýt málefni að mæta afgangi.

 Svar: Hið eina sem myndi breytast ef öll þrá hyrfi er að veröldin yrði full af hamingjusömu, kærleiksríku og heilsála fólki, í stað þess að vera eymdardalur taugaveiklaðra, ástlausra og vansælla þráafíkla.

Hamingjusöm (þ.e. þráalaus) manneskja hættir alls ekki að athafast - hún hættir bara að láta stjórnast af þrá og fer að starfa út frá hamingju og kærleika. Og eðli sannrar hamingju og sanns kærleika er að flæða yfir bakka sína og streyma til sem flestra annarra. Því fer hin þráafrelsaða mannvera að vinna öllum heiminum til heilla; ekki af þrá, heldur vegna þess að það er henni eðlislægt að gera svo. Þetta mætti setja upp í jöfnu: engar annarlegar ástæður (þ.e. þrá) = hrein og fölskvalaus góðmennska. Og hvað gæti verið þarflegra og hagnýtara en þetta?