Mín sýn á dauðann

Sönnustu og vitrustu orð sem mælt hafa verið hljóða svo: "Líf mannlegt endar skjótt".

Og er það nokkuð svo skelfileg staðreynd, ef maður gerir ráð fyrir að til sé framhaldslíf (eða, sem er kannski öllu nákvæmara: ódauðlegt líf)?

Ég held að dauðinn sé ekkert annað en kærkomin hvíld frá öllu amstrinu og streðinu og mótstreyminu og þjáningunum sem við þurfum öll - eitt og sérhvert - að takast á við í hverri jarðvist.

Rétt eins og svefninn er kærkomin (og raunar nauðsynleg) hvíld frá erli dagsins.

Já, það er ekki að ósekju að dauðinn er stundum kallaður ´svefninn langi´ á íslensku - því svefn er hann svo sannarlega, en enginn endir á tilveru manneskjunnar.