Hvernig er unnt að elska?

Öll meiriháttar trúarbrögð kenna að við eigum að elska náunga okkar.

En hvernig?

Það er augljóslega ekki hægt að þröngva sjálfum sér til að elska annað fólk; kærleikurinn lýtur ekki stjórn viljans.

En um leið og við skynjum að náunginn og við erum eitt þá kemur kærleikurinn af sjálfu sér, fullkomlega fyrirhafnarlaust.

Því það að elska eitthvað, og að finnast maður vera eitt með því, eru tvær leiðir til að lýsa sama hlutnum. Kærleikurinn flæðir aðeins þar sem einingin ríkir.

Og því er það svo að eingöngu þau trúarbrögð, sem boða ekki aðeins kærleika til allra manna heldur jafnframt algjöra órofa einingu allra manna, eru sjálfum sér samkvæm. Öll önnur trúarbrögð eru föst í innbyrðis mótsögn (þrátt fyrir alla sína fjálglegu mærð um kærleikann), því hvernig á ég að elska náungann ef mér finnst hann vera aðskilinn frá mér og vera eitthvað annað en ég sjálfur?

Já, að skynja órjúfanlega einingu allra hluta er svo sannarlega eina leiðin til að elska, því meðan ég sé fleiri en Eina veru í alheiminum verð ég sífellt undirorpinn öfund, afbrýðissemi, reiði, skaðafýsn, gremju og jafnvel hatri í garð annarra - sem sagt, öllu því sem andstætt er kærleikanum.

Einingarhyggjan er eina bólusetningin gegn ofangreindum andlegum meinsemdum, því ef maður sér að allt er eitt þá er ómögulegt að öfunda eða hata eða vilja skaða nokkurn skapaðan hlut.

Hvern ætti ég að öfunda? Ég get aðeins öfundað sjálfan mig.

Hvern ætti ég að hata? Ég get aðeins hatað sjálfan mig.

Hvern ætti ég að vilja skaða? Ég get aðeins skaðað sjálfan mig.

Og þannig mætti áfram spyrja.

Sjálfur þykist ég ekki hafa náð því stigi að skynja eininguna með beinum hætti; einingarhyggjan er enn sem komið er öll á vitsmunalegu plani hjá mér, og nær ekki lengra en það.

En flestar andlegar realísasjónir byrja einmitt sem helber vitsmunahugtök, og því arka ég ótrauður mót þeirri dýrðlegu framtíðarsýn að skynja með mínum innri augum það sem allir mystíkerar og dýrlingar og uppljómaðir meistarar allra tíma hafa séð og fagnandi boðað: Að Allt er Eitt, og því er ekkert til í alheiminum nema kærleikur.