Koma Krists í réttu ljósi

Í bráðum tvöþúsund ár hafa kristnir einfeldningar búist við því að heimurinn sé í þann veginn að tortímast. Kristur er alveg að fara að koma aftur! Spádómar biblíunnar eru allir að rætast í þessum töluðu orðum! Við lifum á hinstu tímum mannkynssögunnar! Hversu ótaloft í aldanna rás hafa fullyrðingar af þessu tagi ekki hrotið af vörum postula rétttrúnaðarkristni? - Og þetta er allt saman absúrd, því hvers vegna í ósköpunum ætti Guð að eyða því sem hann hefur sjálfur skapað og setja eitthvað allt annað í staðinn? 

En jafnvel afkáralegasta hjátrú felur oftast nær í sér eitthvert sannleikskorn. Og svo er einnig í þessu tilfelli. Það er vissulega rétt að Kristur muni koma til jarðar í fyllingu tímans - en í allt, allt öðrum skilningi en kristnu heimsendasinnarnir trúa.

Til þess að skilja þetta verðum við að átta okkur á því að Kristur er réttskilið ekki persóna, heldur vitundarástand. Þetta vitundarstig kalla jógarnir "buddhi" en búddistarnir tala um "búddaeðli"; í kristinni esóterík er oft talað um "kristsvitund". En vitundarástand þetta einkennist af skilyrðislausum kærleika og óskeikulli visku.

"Koma Krists til jarðar" þýðir þannig einfaldlega það að meirihluti jarðarbúa nái sambandi við kristsvitundina og geri hana að hinu leiðandi afli í sínu lífi. Og ekkert getur komið í veg fyrir að þessi dásamlega draumsýn verði að veruleika. - Og takið eftir hve þessi skilningur á komu Krists er miklu einfaldari heimsendaórunum, en jafnframt miklu skynsamlegri, dýpri og fegurri!

Lesendur spyrja kannski þegar hér er komið við sögu hvaða sannanir ég hafi fram að færa fyrir tilvist fyrrgreindrar æðri vitundar sem kennd er við Krist. Og svarið er: stúderið bara ævi hina miklu dýrlinga allra trúarbragða! Þá sjáið þið hverjum hæðum mannleg viska og elska geta náð!

Við megum ekki ímynda okkur að það sé nokkuð yfirnáttúrlegt eða ójarðneskt við kristsvitundina. Það kemur engin þrumandi raust af himni sem básúnar: "nú hefurðu öðlast kristsvitund"! Kristsvitundin er eðlilegt vitundarástand sem býr í okkur öllum og vex hægt og náttúrlega fram í okkur líkt og fræið verður að blómi og barnið fullorðið.

Og ekki megum við heldur trúa að Kristur sé bara fyrir hin fáeinu útvöldu (en slíkur miður geðfelldur exklúsívista-boðkapur er oft megininntakið í stólræðum kristinna fúndamentalista: Kristur kemur bara til að sækja "sitt fólk", eins og það er gjarnan orðað - og skítt með allt annað fólk!) - Nei, Kristur (í skilningi kristsvitundar) er fyrir okkur öll, algerlega undantekingalaust!

Og ennfremur megum við ekki halda að Kristsvitundin gangi að nokkru leyti í berhögg við mennskuna eða mannlegt eðli. Þvert á móti! Eins og búddistarnir orða það, þá verðum við fyrst ekta manneskjur þegar við höfum virkjað búddaeðlið í okkur. Fram að því erum við bara dýr í fötum.

Ps. Af ofansögðu má jafnvel finna nokkurn stað þeirri trú kristinna bókstafssinna að þegar Kristur kemur aftur þá líði heimurinn undir lok. Því þegar geislarnir af sól kristsvitundar eru teknir að leiftra inn í hugskot meirihluta mannkyns þá rennur vissulega upp ný veröld jafnréttis, miskunnsemi og fegurðar, og endir verður bundinn á hinn gamla heim misréttis, grimmdar og ljótleika sem við búum í núna.

Athugasemdir

[. (IP-tala skráð) 30.5.2008 kl. 22:26]

Sæll,

Ég held ég sé nú algerlega sammála anda þess sem þú ert að koma á framfæri en kannski ekki alveg á því að Kristur, Búdda og hinir hafi verið menn eins og við. Ein af ástæðum þeirrar skoðunar minnar er sú að þeir segja það sjálfir skýrum orðum.