Æðruleysisbænin spaklega

Fyrir ykkur sem ekki vitið þá hljóðar æðruleysisbænin svona:

"Guð, gef mér æðruleysi til að sætta mig við það sem ég get ekki breytt, kjark til að breyta því sem ég get breytt, og vit til að greina þar á milli."

Þegar ég beiti þessari djúpu og máttugu bæn á mitt eigið líf þá fæ ég út eftirfarandi:

Ég er geðveikur. Það er bara staðreynd sem ég get ekki breytt; og hver svo sem upphafleg orsök geðveilunnar var, þá skiptir það engu máli lengur, því búið og gert er búið og gert.

En það sem ég get breytt er viðhorf mitt til sinnissýkinnar. Annaðhvort get ég látið hana brjóta mig niður með því að einblína á hve miklir erfiðleikar eru að baki og hve miklir örðuleikar eru framundan, eða þá að ég get látið hana byggja mig upp með því að einblína á hve miklum bata ég hef þegar náð og hve miklum framförum ég á eftir að taka.

Mitt er valið - sem og allra ykkar er þennan pistil lesið, hver svo sem vandkvæðin eru sem þið eigið við að etja (og þau hljóta að vera einhver, því engin manneskja sleppur gegnum lífið án nokkurra áfalla).

Athugasemdir

[Jón Steinar Ragnarsson, 30.4.2008 kl. 10:20]

Það má einfaldlega setja "Megi ég öðlast.." Í staðinn fyrir guð þarna.  Þá er þetta eðlileg jákvæð staðhæfing og sjálfsefjun í stað þess að blanda einhverju ímynduðu allsherjarafli í málið, sem gefur ekki styrk og lífsfyllingu sjálfkrafa, nema að fólk niðurlægi sig og kvabbi og kveini.  Þetta guðskjaftæði er gersamlega absúrd, hvernig sem á það er litið. Megir þú öðlast persónustyrk til að sjá í gegnum þá þoku.

[Swami Karunananda, 30.4.2008 kl. 11:14]

Sæll, Jón Steinar.

Ég held að það skipti sáralitlu praktísku máli hvort fólk trúi á guð eða ekki. Það eina sem gildir er að þróa með sér guðlegar eigindir, svo sem visku, kærleika og einingarvitund. Og trú ellegar trúleysi er alls enginn úrslitavaldur í þessum efnum: trúað fólk getur verið ósvinnt og kærleiksvana og fullt af fordómum, og trúlaust fólk getur verið svinnt og kærleiksríkt og fordómalaust.

Svo er eitt annað atriði sem hinn mikli andlegi kennimaður Krishnamurti hefur hvað eftir annað bent á í ritum sínum: hugmyndir manna um guð er einmitt það - hugmyndir - og ekkert annað! Og hugmyndir eru ekki veruleikinn sem þær eiga að tákna. Sorglegt er það en þó satt að allflest trúfólk lætur sér nægja alla sína ævi að gera sér endalausar hugmyndir um guð, en kafar aldrei niður í útsævi sálarinnar til að sannreyna hvort nokkur guðdómur leynist á botninum eður ei. Þessu hvimleiða ástandi má líkja við mann sem gerir sér hugmyndir og aftur hugmyndir um hvað standi í einhverri tiltekinni skáldsögu; með öðrum orðum: trúi á að hitt eða þetta standi í skáldsögunni, án þess að einfaldlega opna skrudduna og kynnast innihaldi hennar.

En er afstaða hins sannfærða trúleysingja ekki svipaðs eðlis og viðhorf hins sannfærða trúmanns (sem þó er óuppljómaður - þ.e. hefur enga beina reynslu af því sem hann trúir á)? Trúa ekki báðir á hluti sem þeir hafa ekki fengið staðfesta að séu fyrir hendi: trúmaðurinn á tilvist guðs og trúleysinginn á eitilvist guðs? Væri ekki miklu heiðarlegra og sannferðugra fyrir þig, Jón Steinar, og skoðanasystkini þín, að aðhyllast agnostík (þ.e. að játa því hvorki né neita að guð sé til) heldur en hallast að guðleysi?

Að lokum: megir þú (og aðrir sem þessar línur lesa) fyllast óbrigðulli visku, elsku til allra lifandi vera og skynsamlegri einingar- og heildarsýn á alla hluti. Og til þess þarf enga trú á guð - bara upplifun hins guðdómlega. Og leiðirnar að slíkri upplifun eru legíó, og trúarbrögðin eiga alls engan einkarétt á þeim leiðum, nema síður sé. Mannlegt eðli nægir sem leiðarkyndill í þessari leit, því allt í lífsstefnu normals og heilbrigðs fólks sækist eftir síaukinni visku, kærleika og einingarvitund.

[Auður Styrkársdóttir (IP-tala skráð) 30.4.2008 kl. 12:00]

Ég held þú sért þroskaðasta mannvera sem ég hef á ævi minni kynnst, minnst 5.000 ára gamall! Elska þig út af lífinu.

Mamma

[Greta (IP-tala skráð) 2.5.2008 kl. 01:24]

Komdu sæll Kári. Greta heiti ég og var með þér í Breiðholtsskóla, að vísu held ég að við höfum ekki í verið í sama bekk, en sama árgangi.

Mér þykir þungt að heyra af þessum erfiðleikum og óska þess heitt að þú öðlist góðan samhljóm í lífstaktinum.

Mig langar bara að kasta kveðju á þig og þakka fyrir lesninguna, en ég rakst á síðuna þína fyrir tilviljun þegar ég var að leita að grein og notaði orðin: þroski, framleiðni og heimspeki.

Ég er afar sammála þér að ég tel það ekki mikilvægt hvernig maður fékk geðveilu, heldur hvað gera skal úr því sem komið er. Það getur tekið mörg æviskeið að analísera fortíðina og mögullegar orsakir. Sjálfsþekkingin og leitin tekur engan enda. Það er framkvæmdin og leitin að bata sem er mikilvæg. Sjálf er ég haldin átröskun, og smávægilegri áráttu þráhyggju sem ég hef verið í bata frá í mörg ár með hjálp sporanna 12.

Það er mín skoðun í dag að spurningin sé ekki hvort Guð sé til og sé hann til hvernig þessi Guð sé í smáatriðum. Þetta eru að mínu mati aukaatriði.

Fólk leitar guðdóms og dýrkar eitthvað sama á hvaða máta það brýst út, fólk getur blótað guðleysi, dýrkað sígarettur etc. Mér finnst mikilvægast af fólk myndi sér sínar eigin hugmyndir um guðdóminn og einbeiti sér síðan að því að iðka hann. Það er framkvæmdin, bæn, hugleiðsla, listsköpun, góðgerðarstarfssemi etc. Þannig að það verði til góðs fyrir manneskjuna og allt umhverfi hennar. Það virkar!

Ég þarf ekki að vera rafeindaverkfræðingur til þess að nota fjarstýringuna á sjónvarpið. Ég veit að hún virkar, og það er nóg fyrir mig.

Bestu kveðjur

Greta

[Swami Karunananda, 2.5.2008 kl. 11:37]

Sæl Greta. Mér þykir leitt að heyra af því að þú þjáist af átröskun. Sjálfur átti ég átröskunarsjúka vinkonu sem framdi sjálfsvíg fyrir rúmu ári, þannig að ég veit hversu alvarlegur sjúkdómur þessi getur verið.

En það sem gildir fyrir okkur sem erum hrjáð af einhvers konar erfiðleikum (og erum við það ekki öll að einhverju marki?) er hið hálfvitalega einfalda en þó gullvæga mottó: að líta á björtu hliðarnar. Svartnættið er aldrei svo blekdökkt að ekki grilli í einhverja vonarskímu gegnum sortann.

Bestu kveðjur og gangi þér allt í haginn í lífinu.

Kári