Gamalt en gott!

Í dag hef ég verið að lesa bók nokkra sænska með stuttum útdráttum úr verkum ýmsra kínverskra spekinga fyrr á öldum. Einn þeirra bar heitið Mo-Tzu og var uppi nokkru fyrir Krist. Þessi mikli hugsuður setti fram beitta og harða gagnrýni á stríðsrekstur ríkja á millum, og eru orð hans enn í dag, rúmum tvöþúsund árum síðar, fyllilega í gildi.

Í lauslegri þýðingu minni:

"Ef nú fyrirfinndist maður sem við það að sjá smávegis svertu myndi segja hana svarta, en við að sjá svertu í meira magni myndi segja hana hvíta, þá gætum við með réttu dregið þá ályktun að hann kynni ekki að greina milli svarts og hvíts. Og ef sami maður við að smakka smávegis beiskju myndi segja hana beiska, en við að smakka beiskju í stærri stíl segði hana sæta, þá myndum við slá því föstu að hann kynni ekki skil beisks og sæts. En nú þegar lítið óréttlætisverk er framið þá hefur fólk skynsemi til að fordæma það, en þegar svo stórt óréttlætisverk sem að ráðast á annað land er framið þá sér sama fólk ekki að það beri að fordæma. Þvertámóti vekur slíkur gerningur fagnaðarlæti og er kallaður réttlætisverk. Er hægt að kalla þetta að kunna greinarmun rétts og rangs? Með þessu móti sjáum við að herrar þessa heims hafa ruglingslegan skilning á greinarmuni rétts og rangs."

Ég læt lesendum eftir að heimfæra þessi fornu vísdómsorð uppá atburði nútímans . . .