Þrældómsok tískunnar

Á vorum dögum er ekki í tísku að trúa á drauga og huldufólk.

Og þar sem þorra fólks í þessum heimi skortir að mestu getuna til að hugsa sjálfstætt, þá þarf ekki að koma á óvart að flestir fljóti með flaumi tískunnar og álíti trúnna á huldufólk og drauga helbera hjátrú.

Nú ætla ég ekki að lýsa því yfir sem bjargfastri staðreynd að draugar og huldufólk séu til - mig skortir nægilega skýrar forsendur til að skera úr um þetta mál á hvorn veginn sem er. En er það ekki tröllsleg þröngsýni og fimbulrænn eintrjáningsháttur að vísa á bug án nokkurrar rannsóknar því sem ótalmargt fólk um allan heim telur sig hafa séð og heyrt? Ef við treystum því að velflestar manneskjur í þessum heimi séu heiðarlegar og sannsögular, þá virðist það tilefnislaust að hafna vitnisburði annarra mannvera einvörðungu vegna þess að okkur líkar ekki það sem þær hafa að segja.