Selma Lagerlöf - geníall rithöfundur!

Ég hef nýlega verið að lesa Nóbelsverðlaunarithöfundinn sænska Selmu Lagerlöf, á frummálinu - og hvílík snilld sem þar mætir augum manns og sálu!

Meðal annars geníalitets hef ég hjá Selmu loksins hlotið svarið við spurningunni um tilgang þjáningarinnar, sem svo lengi hefur brunnið á anda mínum; svar sem mig hefur að vísu rennt í grun um áður (intúitíft) en aldrei séð orðað á jafn brilljantan hátt og hjá Selmu.

Í lauslegri þýðingu minni og endursögn:

"Svo framarlega sem við lærum ekki að elska náungann eins og okkur sjálf, þá er enginn staður hvorki á himni né jörð þar sem sársaukinn og hugarvílið ná ekki til okkar."

Er hægt að orða þetta á exkvisítari hátt?