Hví deyjum við?

             Hví deyjum við?

 

            Í sem skemmstu máli má segja að við deyjum til að:

1)      Forðast að Jörðin yfirfyllist af fólki. Mannfjöldasprengingin er nú þegar eitt stærsta vandamál samtíðarinnar. Getið þið ímyndað ykkur hve óendanlega miklu meiri vandi væri á ferð ef enginn dæi til að rýma fyrir nýjum jarðbúum? – Þarna kemur dauðinn og hin eftirfylgjandi líkrotnun til bjargar.

2)      Sálin hljóti nýjan og betri búning þegar sá gamli er hættur að vera nothæfur. Óskemmtilegt væri það með meiru ef manneskjan þyrfti að sitja uppi með gamlan, feyskinn og úrsérgenginn líkama um alla eilífð. Ef segja má að ellin sé sjúkdómur, þá er dauðinn lækningin!

3)      Við getum öðlast sem ríkasta og fjölbreytilegasta reynslu (gegnum hringrás dauða og fæðinga, þ.e. endurholdgun). Plan Guðdómsins með hvert og eitt okkar er að kenna okkur, gegnum hina fimbullöngu jarðvistagöngu, að ná jafnvægi í öllum hlutum. En til þess að ná slíku jafnvægi verðum við að reyna og upplifa andstæður tilverunnar. Það er til dæmis ekki hægt að ná hinu æskilega jafnvægi milli kven- og karlþátta í sálinni nema upplifa það margoft að vera ýmist karl og kona í líkamlegum skilningi. Og um aðrar sálareigindir er áþekkt upp á teningnum. –  Ef engin væri dauðinn myndum við aldrei endurfæðast, og ef engin væri endurfæðingin yrði reynsla okkar einhliða og í ójafnvægi. Ef manneskjan á sér aðeins eitt jarðlíf, eins og er landlægur ósiður í vestri að álíta, þá gefur augaleið að við getum aldrei öðlast títtnefndan sálarbalans. - Við verðum að prófa að vera kona, og karl, og barn, og foreldri, og heilsuveil, og hraust o.s.frv. – oft og títt og margoft. Aðeins þannig næst hið eftirsóknarverða jafnvægi allra hluta í sálartetrinu.

4)      Veita oss hvíld frá streði og ströggli jarðlífsins. Ekki að ósekju hefur dauðinn verið kallaður ´svefninn langi´. Svefninn er hvíld frá amstri og áhyggjum vökuheimsins, og á nákvæmlega sama hátt er dauðinn friðarhöfn milli sjóveltings jarðvistanna.

Þá höfum við svarað einni erfiðustu og mikilvægustu gátu sem maðurinn hefur spurt sig frá því í árdaga tegundarinnar. Og sjá! – svarið er svo nauðaeinfalt að það þarf sérstakan aulahátt til að koma ekki auga á það. Og þannig er því einmitt farið með allan mikinn sannleika.

Athugasemdir

[Sigurjón, 19.7.2007 kl. 00:14]

Mikil er trú þín kæri Kári.  Ekki ætla ég að draga úr henni, en leyfi mér aðeins að trúa atriði 1.