Þversagnir, þversagnir . . .

Öll dýpri trúarbrögð kenna að guðsríkið sé innra með okkur, hafi alltaf verið það og muni alltaf vera það, alveg sama hvað við aðhöfumst eða aðhöfumst ekki í jarðlífinu.

En langflest erum við ekki meðvituð um guðríkið, og því hefjum við (eða amk. sum okkar) að leita þess.

EN sú leit á sér stað í tíma, og guðsríkið er í eðli sínu tímalaust.

Við erum semsagt að leita í veröld tímans að því sem transenderar veröld tímans!

Og auk þess bætist við sá ruglingsvaldur að við erum að reyna að finna nokkuð sem þarf alls ekki að finna, þar sem það hefur aldrei verið týnt!

Þversagnarhnútar þessir eru ekki auðleystir.

Það er því lítil furða þótt ýmsar andlega þenkjandi manneskjur skuli snúa baki við allri meðvitaðri spiritúelli aspirasjón, í sannfæringu þess að uppljómunin sé undir hendingu einni komin (eða þá ófyrirsjáanlegri náð guðdómsins), en ekki á nokkurn hátt undir vilja eða viðleitni mannsins . . .