Hver er afstaða mín til trúarbragðanna?

Svarið við spurningunni í fyrirsögninni á bloggfærslu þessari er í sem allra stystu máli þessi:

Ég hreinlega get ekki búrað anda minn inn í fangelsi einhverra ákveðinna trúarbragða.

Allt mitt eðli æpir gegn því.

Ég hef prófað hið gagnstæða. Ég hef munstrað mig við trúarbrögðin í kollinum. Ég hef reynt að ímynda mér hvernig það væri að vera kristinn, eða að vera múslimi, eða að vera fylgismaður Hare Krishna - hreyfingarinnar, og ýmislegt fleira.

Og það er skemmst frá því að segja að ég hef hrokkið frá þessu öllu í huganum. Mér hefur fundist það vera regla að í ranni trúarbragðanna sé of lágt til lofts og of þröngt til veggja.

Mín einu trúarbrögð eru trúin á æðri mátt og hans óendanlega kærleika - semsagt: hinn eimaða kjarna allra trúarbragða, sem tilheyrir engum þeirra öðrum fremur.

Athugasemdir

[Þarfagreinir, 8.5.2011 kl. 22:45]

Þú ert bara 'spiritual' frekar en 'religious', rétt eins og ég.

Ég tengi til dæmis mjög vel við það sem þessi fýr segir.

[Swami Karunananda, 9.5.2011 kl. 20:12]

Já bróðir, það er að sönnu reginmunur á því að vera ´spiritual´ og að vera ´religious´. Það er ekki með öllu útilokað að þetta tvennt geti farið saman, en það er svo sannarlega engin trygging fyrir því (svo vægt sé til orða tekið).