Kristur hinn kræfi

Jesús Kristur var róttækur - svo róttækur að heimurinn hefur í raun aldrei skilið hann nema að litlu leyti.

Eitt af því er Jesús sagði sem veröldinni hefur reynst sérstaklega erfitt að meðtaka er sá boðskapur að enginn sé hæfur að gerast lærisveinn Jesú nema sá hinn sami hati móður sína og föður, já og líf sitt allt hér í heimi. (So much for family values!).

Það sem felst í þessum (að því er flestum finnst) mjög svo ögrandi og sjokkerandi ummælum Krists er einfaldlega þetta: fyrsta og jafnframt veigamesta skrefið í þá átt að öðlast uppljómun / sáluhjálp / frelsun (mismunandi trúarbrögð kalla það mismunandi nöfnum, en inntakið er hið sama) er að fyllast fullkomnu ógeði á þessari veraldlegu tilveru, sem getur í eðli sínu aldrei veitt sálu manns neitt meira en yfirborðslega stundarfullnægju.

Sú stund rennur upp í sálarþroska manneskjunnar að hún spyr jafnvel um stórbrotnustu náttúru, jafnvel um fegurstu tónlist, jafnvel um háleitasta siðgæði: "er þetta allt og sumt?"

Og þegar því ´mettunarstigi´ er náð, þá fyrst hefst hin andlega vegferð fyrir alvöru. Allt sem á undan kom var eintómt dútl og fitl.